İnsanlar neden kötülüklerden beslenir? Neden iyi olmak için çaba göstermezler ya da iyilikten neden korkarlar? Kötü olmak bence seçilesi en kolay yol… İyi olmak; vicdan ister, empati duygusu ister, sabır ister, anlayış ister, paylaşım ister, paylaştıkça çoğalmak ister… Ne demiş atalarımız; “bir elin nesi var iki elin sesi var “ tek kalan insan ne yapar? fesatlanır, çekemez, kaosdan beslenir, mutsuz olur ve herkes mutsuz olsun ister. Sonuç olarak ne yapar kalbini aydınlatmak yerine kalbinin karartır ve ışığın içeri girmesine izin vermez.
El uzatmaz ve ses olsun istemez. Eee sen el uzatmasan o elden ses gelmez ve anlamı olmaz yani varlığının bir anlamı olmaz. Oysaki el verse ses gelse kalbi aydınlanır, sesler çoğalır, paylaşım artar, küçük şeylerle mutlu olmanın anlamı anlam kazanır ve iyilik doğar kalbine… Anlar kötülük hep kötülük getirir ve bence kolay olan yolu değil zor olan yolu seçmeliyiz çünkü iyiler kaybetmez; iyiler bir gün ama bir gün kazanır…
Lütfen şu hayatın uzun olduğunu değil sandığımızdan da kısa olduğunu anlayalım ve sevdiklerimizle güzel anlar ve paylaşımlar yaşayalım çünkü hayat zaten zor bir de biz zorlaştırmayalım. Nasıl hastalıkta, ölümde, düğünde, bayramda küs olsak da bir arada olabiliyoruz; iyi günlerde de bir arada olalım. Unutmayın kimse görmezse Allah görür. Herkes kalbinin ekmeğini yer ve her kötülük bir gün ayağınıza dolanır.
Siz size iyi bakın :)