1960’a kadar Marmaris Can Yücel üstadın dediği gibi;
Bir pina
Açılıp, açılıp
Kapanıyorlar.
Pina bir midye türü berrak denizlerde ve kıyılarda bulunur. Çok büyüklerin içinden inci çıktığı söylenir. Şöyle iki bitişik kabuk dibe çakılmış gibi. Meraklı küçük balıklar ne var içinde diye girince hemen kapanır. Onu hazmedince açılır dışardan bir tehlike sezince kapanır. İşte Marmaris biz bize. Uzun yalıda o dönem en çok 14 ev vardı. Bu günkü Atatürk heykeli yanında tahta iskeleden geçince paçaları sıvayacaksın. Yol yok deniz kenarı hava lodossa hoplaya zıplaya kanlı azmak (Polis Lojmanının önü) tahta köprüsü sonra yine yürü bizim tespitimiz buynuz yolu (Lidya yolu) kadar olan evler sırası biraz karışık bu evleri kime ait olduğunu iki turgut’a sordum
Turgut Karayiğit(85), Turgut Demircan(85) bazılarını lakaplarıyla yazdım. 1960’a kadar bir kısmı el değiştirmiş olabilir. Bir kısmı da 1957 depreminden sonra yerleşti.
Bu kadar uzun bir alanda 14-15 ev ve uzunyalı, sandalla deniz sefasına gidilirdi. Yaz aylarında
Pazar günleri yer kilimleri veya hasırlar üzerinde döşekler atılır, güneşlenilir ve denize girilirdi.
-Nereye Goğşu
-Uzun yalıya yeme, içmeye
Hey gidi günler hey
-İsmail Demir kayınvalidesi evi -Hayatinin babası evi -Bahriyelilerin evi -Kromerlerin evi -Günak evi
-Başhocanın evi -Rahmilerin evi -Hayrullah Şentop evi -Hamiye Duran evi -Şimdi kaptan Mehmet evi
-Kara ali evi -Vasfiyelerin evi -Aliye evi -Keleşler evi
NOT: 1960 sayımında tüm Marmaris nüfusu, köyler dahil 12.850 kişi idi. Yani biz bize, diz dize idik. Bir zamanlar…
