Her yıl olduğu gibi bu gün de erken kalkıp özenli kahvaltılarımdan birisini hazırlarken yine sevincim buruk gözlerim nemli, yüreğim gamlı. Biliyordum sen zeytinburnu' nda bayram namazı kılıyordun, benim yüreğimin kanadığını bilmeden. Belki bir halise kadar aklına geldim mi? bilmiyorum ama sen hep aklımda hiç terketmediğin yüreğimde damarlarımda kanımın içinde yüzüyordun uykumda bile. Sevgisinin peşinde koşan bir gönül asla yorulmaz biliyorum lakin kovaladığın gönüle geç kalmak yetişememek hep bir pişmanlık olarak yakarak eritir insanın içini.
Ben seni hep aklımda tutarak katılığımı kurallarımı ayıplarımı unuttum, hep eridim bazen bir buz dağı bazen de mart ayında bütün şehrin üzerine yağmış kıra gibi. Sen hep güneş gibi aydınlandın yüzümde, sıcacıktın yüreğimde. Isındım sıcacık oldum kendi içimde, özledim gürül gürül yanan bir ormanım şimdi. Kimse bilmeden hatta sen bile içimde kendini görmeden ben tıka basa içimde seninle doluyken, kurulmuş bu özenli masada yerin boş ve sen başka sofraları şereflendirirken ben her gün seni karşımda hayal edip tebessüm ederek ilk sana günaydın deyip bayramladım seni.
Her zamanki gibi yine sorular sordum kendime, senin için kimim ben? bir anlamı var mı varlığımın ? Bir değeri var mı senin için içimdeki yerinin? Senin için hep saplantılı şizofren hastalıklı bir hasta olarak mı kalacağım bilmiyorum. Beni hem var hem de yok sayıyordun, görüşmesek de arada bir özlediğini ağzından kaçırıyordun ya hani. İşte ben bu küçücük özlemine tutunarak avutmaya çalışıp gözyaşlarıma bahane ettim seni. Dilimde zehirken içimde gürül gürül akan bir nehir olduğunu gösteremedim sana. Utanç mı ?zayıflık duygusu mu ? Yoksa sevilmeme korkusu mu ?Gurur mu ? Bilmiyorum ama sana içimde büyüyen ve bedenime sığmayan bir tutkuyla sevgiyle gürül gürül akan bir nehirken, içimde sana şiirler yazıp özlemimi okurken dilimden zehir saçıyordum, belki de içimdeki seni alıp götürmenden korktum. Seni sana vermeyecek kadar derindi içimdeki yerin...
Bu gün düşünüyorum da benim kadar güzel sevebildiler mi seni? Bencilin tekiyim biliyorum bu kadar sevdiğimi sana anlatmam ve öyle davranmam gerekiyordu biliyorum. Neden seni acıtarak sevdim bilmiyorum bitanem? Sen benim birtanemdin tekdin bir benzerin taklidin yoktu bende.Sen canım gibi kalbim gibi gönlüm gibi birtaneydin, ben hep o yüzden birtanem derdim, birtanem diyerek açardım her seferinde telefonlarını. Sen güzel konuşma sanatım sanırdın hep oysa sen benim canım kalbim, gönlüm bütün güzelliklere açılan kapıları gözlerimdin. Senin için bir kelimeydi bilemedin bendeki derinliğini yerini ve sevgini. Bilmediğin için bu kadar kolay gidebildin. Göstere bilseydim içimi duygularımı akıtıp dökebilseydim damarlarımdaki kanı dışarıya belki o zaman geç de olsa anlayıp bilecektin sevgimin derinliğini. Yapamadım bitanem hala yaşıyorum içimde seninle dolu gönlüm ağır gele gele bedenime. Kutsallığımı tertemiz duygularımı bedenimi içimdeki sana bencilce saklarken, dışımdaki sana zehir saça saça küfür ede ede kendimden uzaklaştırıp, özgürlüğünü verdim canım yana yana. Gitmeliydin bencilce seni sevmiş istemiş ve senin için bütün dengeleri bozmuş olsam da gitmen gerektiğini biliyordum, bir gün gidecektin güle güle uğurlayamadım. Belki seni seve seve sevdiğimi söyleye söyleye ağlaya ağlaya yolcu etmem kapıları açık bırakarak, özleyince gel diyerek uğurlamalıydım. Ama yapamadım bitanem yapamadım. Hep benim ol istedim içimdeki acıyı seçtim seni her gün her gece bana işkence ede ede kendini hatırlatmanı istedim. Öbür türlü olur da tek bir gün bile seni aklımdan çıkarırım diye hep korktum. Kendimi hep nefretle öfkeyle hatırlatacağım belki ama sen bir bütün olarak içimde kalacaktın, yarım olarak istemiyordum seni bütün olarak istediğim için kıra kıra yolcu ettim seni. Benim olacaksan kırılmana rağmen döner gelir bütün kırılmış yanların birleşince yine bir bütünü seni bulurdum...Kolay değildi ikimiz için de seni başka soflara evine yatağına bekleyenlerin vardı. Seven bir kadın için bunu bilmek, diri diri ölmek değil midir zaten? İşte bitanem ben gittiğin günden beri kendimi hep diri diri yakmaktayım. Sen bütün yaşadıklarımızı bütün özel anlarımızı samimiyetimizi ve bütün yaşanan güzellikleri unutup sadece hayatında olmaması gereken bir hata olarak görürken, ben hep seninle paylaştıklarıma sevgime sana tutunarak hayatta kalmayı başarabildim. Benden nefret ettiğini tiksindiğini ve de yer yüzünde kalan tek kadın ben olsam bile beni hiç bir erkekten kıskanmayacağını, sevmeyeceğini bile bile hala yalnız seni sevmeye devam ediyorum. Senden önce hiç sevmediğimi seni tanıyınca anladım bir daha sevemeyeceğimi de sen gidince anladım.
Sen gittin bitanem ben bittim, küllerimden her seferinde yeniden bir ben sana yakışır yüreğine laik bir kadın çıkardım bu yıkımlardan yangınlardan. Altın ateşte yana yana eriyip şekillenir değersiz bedenleri değerlendirir zenginleştirir itibar katar bilmezmisin ah sevgili?...Ben de yandım eridim şekillendim dile geldim ak sayfalara döküldüm sıcak sıcak bütün değerlerimle sana doğru bir yol bulmaya çalışıyorum, topla beni bul beni kendi değerine katıp sakla beni. Sakla beni kimse görüp senden çalmaya kalkmasın beni. Sen gittiğin günden beri hala yasta yüreğim, boğuşur gözlerim yaşlarla. Bayram gelmiş içim kanar sana vara vara. Hiç tanımasaydım seni diyemedim bir defacık bile, iyi ki geldin gönlüme, bana beni verdin yüreğimi yolumu bulmayı öğrettin. Ben ki bir kez daha öpebilseydim o mübarek ellerinden, bir kez daha sarılıp bayramlayabilseydim o güven kokan varlığına, anlata bilseydim beni, bir yol bulup da açabilseydim gönlünün kapılarını.
Küsme bana küsme ey canımın canı sevdiğim. Sanma ki yanında olanlar senin. Sadece bereketidir bir gecenin. Gelip de gideni çoktur bu gezegenin. Butün nefesim senin, boğ öldür istetsen titremesin elin.Bir canım var o da sesin. Senden ayrı uzaklarda kimsesizim. Kesildi kesilecek nefesim. Ne kadar nefret ettiysen, ben okadar sevenim.Yandı canım yandı bitanem senin için bir hiç olsam da bir önemim olmasa da.Hiç kimse sen gibi dokunamadı gönlüme. Hiç bir ses senin sesin gibi beni benden alıp götüremedi. Hiç bir içki sen kadar sarhoş edemedi beni. Ben hala sarhoşum sen gideli. Araya giren onca gün ay, yıl hala ayılamadım. Hala kulaklarıma o güzel sözleri fısıldayıp sıkı sıkı sarılıp üşümüş gönlümü ısıtıyor, değersiz bedenimi öperek güzelleştiriyor, bütün kötü anılarımı siliyor tekrar tekrar kendini çiziyorsun yüreğimin duvarlarına. Seni ilk gördüğüm an bir ateş düşmüştü bağrıma ilk kez zıplamıştı yüreğim benden uzaklarda atmak istercesine ve o gün ben sana esir düşmüş, çırıl çıplak savunmasız kalmış yalnız sana teslim olmuş, gönlümün kapılarını ardına kadar yalnız sana açmış, bir tek seni, yalnız seni sevmiş, yalnız sana yanmış susamıştım. Ben o günden beri uçsuz bucaksız bir orman gibi yanıyorum bitanem içinde barınanlar gibi benimle her şey beraberimde yanıyor. Yetmedi mi? Bitmedi mi cezam gel dindir acımı ver artık aşk denen ilacımı. Duy ruhumdaki katlanılmaz sancımı sar ellerinle yaralarımı. Bak adında bile Tanrı var biliyorum bütün benliğinde de var. Sevenin sevene zulmü var. Bir gidenin bir de kalanı var. Bozgun yemiş hasadın talanı var. Yalan dünyanın gelip gideni var. Ben ile senin bir anlamı var. Keşişen yollarımızın sebebi var. Kavgalarımızda öfkenin suçu var. ikimizin arasında ilahi bir mesaj var. Dön gel sevdiğim bu bekleyişte bir hayır var. Affetmek de huzur var. Dön gel sevdiğim kavuşmakta mutluluk var. Zamansız vedalarda yanlışlık var, dönüp kalmakda sorup öğrenmekte fayda var. İçini bir dinle sevdiğim ikimizin arasında bir aşk var.
Sevim Tutar Arıcak
