Eskiden meskenimiz dağlardı
Bizi gören kuşlar vardı
Dron çıktı
Hepimizi eve tıktı
Ağaçlar çiçek açtı
Kokusu çevresine yayıldı
Gül kokularına hasret
Ağız burun sarıldı
Şehire koşacak ne var dı?
Ovalarda yerler daraldı
Güneş görmez yüz sarardı
Ah komşumuz ağaçlar olaydı
İnsanlar uzaktan selam salaydı
Herkes kendi toprağında çalışaydı
Alın teri ile helâl karışaydı
Dost düşman belli olaydı
Radyoda Türküler çalaydı
Gönlümde bir halay coşaydı
Ayaklarım koyun keçi sürü kovaydı
Bu apartman hayatı benden ırak olaydı
Başımda leylekler arılar uçardı
Bütün ağaçlar dal budak sarardı
Kelebekler özgürlüğe kanat çırpardı
Kendi toprağımda dört mevsim de bahardı
Ev eşya bizi zaptaldı
Alan daraldıkça nefes daraldı
İnsana hırs kin bulaştı
Gönül günden güne yalnızlaştı
Okullar kapandı
Sokak sokak cezalar yazıldı
Yüzyılın derdiyle savaşıldı
Bu sene bayramlar evde kutlandı
İnsanlar bir birinden sıkıldı
Dar koğuşlara tıkıldı
Eller un hamurla oynaştı
Saç sakal bir birine karıştı
İnsanlar hapşırdı
Fare bile kaçacak delik aradı
Tek derdimiz ölüm sayısı
Böyle hapis geçireceğiz bu Mayısı
Görmedim böyle eziyet anamdan doğalı
