Öyle öldürdün ki kendini bende
Kalmamış yaşam adına küçük bir pencere
Hep yalancılar mı vardı çevrende?
Hiç doğruyu söyleyen olmamış bir kez bile
Düşe kalka hile ile girilmez cennete
Kendi gönlün bile şikayetçiyken bu eziyete
Kulca şikayet edilmez elbette
Lakin yazılmamış hiç içinde sevgiye retete
Melek incintme der incintme
Seven gönülleri sevdigiyle dener de
Çeker gözlerine kalın perde
Yok sanırsın derman bu derde
İnsan dermandır her derde
Kim karşı koyabilmiş sevgiye
Öyle çok gitme gerilere
İçin yanmışken el açıp dilenenlere
İçinde dua olsun geçmişlerine
Boşuna mı çıktın sen Menzil'e
Duracağına Allah huzurunda ezile ezile
İç çektirir gözyaşı döktürürsün yetimlere
Bir kez geldiysen dünya evine
Elbet de ineceksin yedi kat derine
Helal lokma karışmamış hiç terine
Bende derman yoktur senin derdine
Sığmaz iken yer yüzüne
Nasıl gireceksin kefene?
Toprağı kürek kürek atacaklar üzerine
Geride kalan tıpkı sen gibi devam edecek düzenine
Gönül kul köle olur da üzenine
Ses etmez bu dünyanın düzenine
İbret olmadı mucizeler nicesine
Bir gün varılır hesabın incesine
O aşk ile vururken sazın teline
Yermekle ne geçecek eline
İşleriken ömür saati gündüz gece
Ecel gelip önüne diz çökecekse
Bir kez de benden bak kendi pencerene
İkisi de benzer bir birine
Aralarında soğuk rüzgarlar essede
Kırılan dalları görmezler mi birlikte?
Sana huriler verilecekse cennette
Neden sürünüp geldin el kadarken?
Huri değil miydi yemese de emziren?
Yaşaman için canından can veren
Kalmadıysa kendi derdine çaren
İçindeki sese diren
Sen olma sakın bir daha incitip öldüren
Unutma seni de vardır bir gözeten
Şikayet edip durma ümmetten
Aynı kapıdan geçeceğiz cümleten
Destur geldiğinde nidasına icabetten
Sen yalnızca sorumlusun kendi amelinden
Vazgeçile bilir mi o gül cemalinden?
Gül kokuları yedi cihana yayılırken
Senin değil miydi gül açmadan diken?
Sen değil misin yer yüzüne güller dikip giden?
Vardır elbet ömür yolunda çilen
Her kul tadar bu yoldan geçerken
Bakınca ne görürsen
O dur seni ayıran öbüründen
Sakın ola ki gelme görmezden
Sevim Tutar Arıcak
