Annem iyi bir terzi idi. Evimizin ve kız kardeşimin bütün elbiselerini hatta manto bile dikerdi. 6 çocuk, hala, büyükanne olunca on kişilik ailenin bazı kıyafetlerini dikmekten başını kaldıramaz hale geldi.
-Servet benim oğlanada iki dene gara don dikivise diye gelenlerinde hatırı kırılmazdı.
Okula bu gara donlarla gidilir. ayaklara terlik veya yine plastik dore ayakkabı 1957 depreminden sonra sahil kesiminde( şantiye deprem, zelzele) evleri kuruldu. 1960 biz kalabalık olduğumuz için büyük evlere yazılmıştık. Onlar da hep en arkadaki evlerdi. Annem bundan pek memnundu.
-Hiç olmazsa rezilliğimizi kimseler görmez.
Babam öğleyin mutlaka eve gelir yemeğini yedikten sonra 30- 45 dakika şekerleme yapardı. Annem
-Aman çocuklar gürültü etmeyin babanız kızar uykudan uyanmasın!
Ortanca ben 4 numara ben yaramaz olan ben olmuyacak bir olaydan gürültü çıkar ve saniyede babam aşağıda görünürdü.
-Önce ben gara don, arkada babam beyaz don. Mahallenin çocukları bizim arkamızda
Dayaktan kaçış yok. Akşam mutlaka bu işin bedeli var.
