Biliyorum ki geçmiş nesiller bu günlerin çocukları ve gençlerinden çok daha mutluydular. Çünkü onlar düştüğü zaman kalkmasını biliyorlardı.
Şimdi ise çocukların düşmesine müsade etmediğimiz için doğal olarak kalkmayı da öğrenemediler...
Okula gittiler ödevleri anne babalar yapar oldular. Okuma yazma bilmeyen anne babaların çocukları daha başarılıydı çünkü çocuk anne babasın okuma yazma bilmemesinden dolayı bu eziklik duygusunu öğrenmişti.
Aynı apartmanda oturdukları halde komşusuna günaydın demeden geçip gidiyorlar, kendilerini ifade etmekte zorlanıyorlar. Elektronik aletlerle oynamaktan kelime dağarcıklarını geliştiremedikleri gibi göz kontağı kurmadıkları için iletişim neredeyse sıfır düzeyine indirgendi..
Anne babalardan su isteyen saygısız çocukların sayısı her geçen gün artmakta..
Ne istedi de vermedik çocukları bunlar.
Maddi anlamda olduğu gibi manevi olarak da sürekli alıyorlar ama geri ödeme verme yok. Hal böyle olunca da anne ve babaları sürekli vermekle yükümlüymüş gibi görmeye başladılar...Oysa bu çocuklar anne ve babaların sıkıntılarını zorlu işleri onları mutlu edip onlara bakabilmek için emek verdiklerini bilseler ve teşekkür etmeyi öğrenebilselerdi, bu gün bu kadar çok huzur evi olmazdı.
Sanırım tv radyo ve sanal ortamlarda aile olmanın önemi yok edildi eski eğitici ve öğretici çizgi filmlerin yerini sürekli kavga eden vuran kiran şiddet içeren çizgi filmlerle küçücük çocukların bilinç altına savaş oyunlarıyla öldürme eylemi kazındı..
Yoksa dünya yüzünde bu kadar insan bir birini öldürebilir miydi?
Sevgiyi insanı insan yapan değerlerin içini boşaltıp kavgayı nefreti aşıladılar..
Bu nesillerden insanlar hayvanlar ve hatta ağaçlar bile korkmalı çünkü onlar tüketmek yok etmek için var olduklarına inanmaya başladılar.
Doğru denge kurulamadı. İhtiyaçları karşılandıysa anne ve babalık görevlerini yapmış olduklarını düşündükleri için sevgiyi hem çocuklar hem anne babalar deneyimlemeden vazgeçtiler.
Eskiden torunlarıyla birlikte yaşayan ihtiyarlar sayesinde bu boşluk doluyordu şimdi yaşlılar huzur evine yerleştirilince çocukların aile ile arası her geçen gün daha da çok açıldı. Bir çocuk büyük anne babasını huzur evinde ziyarete giderken bunun çok normal olduğu öğretildiği için kendi anne babasını da oraya götürteceğini çocukken öğretilmiş oluyor.
Her geçen gün sevgisiz çocuklar yetişiyor. Aile olmanın önemini öğretmeden önce paranın gücünü öğrettik onlara.
Bu embesil nesilleri bütün yükü sırtımıza alarak biz var ettik, onlara sorumluluk vermedik, düştükleri zaman kaldırmak için hemen seyirttik, oysa kendileri kalkmayı öğreneceklerdi buna müsade etseydik.
Şimdi o okuma yazma bilmeyen anne babaların yetiştirdiği sevgi dolu nesiller yok artık. O sevgi dolu insanlar bizlerden önceki nesillerdi.
Onları okuttuk hakim savcı doktor oldular ama insan olmayı unuttular bu ceza da bize yeter sanırım..
Bu günün çocukları yarının yaşlıları olacaklarını bilmek zorundalar.
